Het appartementencomplex bij de entree van nieuwbouwwijk Westerdel is eind april opgeleverd. Het gebouw telt zestien tweekamerwoningen en acht driekamerwoningen. Een korte kennismaking met enkele nieuwe bewoners. “We konden niet wachten om te gaan verhuizen.”
We hebben het appartement genomen met oog op de toekomst, vertelt Annie Raat. 48 jaar hebben zij en haar man Freek in hun huis aan de Prins Bernhardstraat gewoond. “We hebben het daar ontzettend naar ons zin gehad. Onze twee dochters zwommen zomers in het kanaal en schaatsten ’s winters op het ijs. Het is een heerlijke plek om op te groeien.”In de begintijd was het wel een beetje wennen in Broek, lacht ze. “We komen hier oorspronkelijk niet vandaan. Ik kom uit Heemskerk en Freek uit Wieringen. We waren dus import. Het was in de begintijd best moeilijk om te integreren. Maar inmiddels zijn we helemaal ingeburgerd, want ik heb onder andere op de markt gestaan in Noord-Scharwoude. Dan leer je iedereen kennen! Ook Freek kent iedereen, want die is huisschilder geweest in het dorp.” Hun beslissing om te gaan verhuizen heeft te maken met Freeks gezondheid. Freek: “Helaas kan ik niet alles meer, hoewel ik me de laatste tijd iets beter voel. We willen voorbereid zijn op de toekomst en dan is dit appartement, dat geheel levensloopbestendig is, een mooie kans.” Annie vult aan: “Het is een prachtig en zonnig driekamerappartement op de eerste etage met uitzicht op de rotonde. We hebben genoeg ruimte om een logeerkamer in te richten voor onze kleinkinderen, want dat vinden we heel belangrijk. Verder is het vlakbij de winkels en het Geestmerambacht, een fijne plek dus!”Verhuizen van een eengezinswoning naar een appartement betekent veel spullen wegdoen. Annie: “We hebben heel wat ritjes naar de kringloopwinkel gemaakt. En verder hebben we veel spullen verkocht, zoals ons bankstel. We zaten de laatste weken op de tuinstoelen.” Freek: “Van sommige dingen konden we moeilijk afstand doen. Zo heb ik een zanginstallatie. Maar die staat nu bij mijn dochter in de biljartkelder. Dus daar ga ik voortaan muziek maken.” Annie en Freek hadden een heel draaiboek gemaakt met daarin alles wat ze moesten doen. “We konden niet wachten om te gaan verhuizen!”
Lisanne Boon (25) heeft een tweekamerappartement op de eerste etage van het appartementencomplex in Westerdel gekregen. “Ik sta al sinds mijn achttiende ingeschreven bij SVNK”, vertelt ze. “Ik had toen nog geen plannen om het huis uit te gaan, maar ik wist hoe lang het duurde voordat je aan de beurt bent. De wachttijd was toen zes jaar en is nu nog langer, heb ik gehoord.” Lisanne is een jaar lang actief op zoek geweest, voordat ze deze woning wist te bemachtigen. “Ik ben eerst op zoek gegaan naar een koopwoning in Langedijk. Een woning kopen is echter niet gemakkelijk als je starter bent op de woningmarkt. Soms vond ik iets dat naar mijn zin was, maar dan kwam iemand anders met een hoger bod.” Omdat kopen niet lukte, reageerde Lisanne op huurwoningen in Langedijk en omgeving. “Ik wil ’t liefste in Langedijk blijven. Ik ben hier geboren en getogen en je hebt hier alles. Maar ook dat viel niet mee. Ik heb bijvoorbeeld gereageerd op kleine, wat oudere eengezinswoningen, maar ik denk dat gezinnen dan voorrang krijgen. Ook heb ik gekeken naar huurwoningen in andere gemeenten, zoals Schagen. Maar die zijn niet aangesloten bij SVNK, dus dan begin je eigenlijk weer bij nul.” Toen de appartementen in Westerdel geadverteerd werden, reageerde Lisanne direct. “Ik stond op nummer 23 voor 16 appartementen en werd uitgenodigd voor de bezichtiging. Ik ben samen met mijn vader gaan kijken en we waren eigenlijk in positieve zin verrast. De tweekamerappartementen zijn best wel ruim, zo’n 65 m² en alles is natuurlijk helemaal nieuw. De wc zit apart van de badkamer en er is een aparte ruimte voor de wasmachine en droger. De keuken zit in een nisje, net buiten de woonkamer, dat vind ik wel fijn. Dus ja, ik was blij dat ik deze woning kreeg toegewezen.” Voordat ze ging verhuizen, had Lisanne alles al gekocht voor haar woning: Een nieuwe bank, eettafel en vloer. Haar slaapkamer stond vol dozen. “Ik heb nu een eigen plekje gevonden, daar ben ik echt blij mee. De droom van een eigen koopwoning komt nog wel een keer, ik zit nu de eerste jaren goed.”